جمهوری خود مختار نخجوان را بشناسیم

جمهوری خود مختار نخجوان در شمال غربی کشورمان قرار دارد. با استانهای آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی هم مرز است. نخجوان از شمال و شمال غرب به ارمنستان، از جنوب و جنوب غرب و در امتداد رود آراز (ارس) با ایران و در حدود ۱۱ کیلومتر در سمت غرب با ترکیه هم مرز است. حدود ۳۷۰۰۰۰ نفر جمعیت دارد. و دارای طبیعت دست نخورده است.

نخجوان، اردوباد، جلفا، شرور، شاهبوز، کنگرلی، بابک و صدرک از بخشهای آن به شمار می آیند. نخجوان در ترکیب جمهوری آذربایجان می باشد. ولی ارتباط زمینی آن فقط از طریق دالانی برقرار است که از سوی ایران در اختیار اهالی آن قرار گرفته است. در خصوص سیاست خارجی، دفاع و گمرک تابع باکو است. و در بقیه مسائل اقتصادی و فرهنگی به صورت مستقل عمل می کند. مجلس عالی نخجوان بالاترین نهاد سیاسی و حقوقی این جمهوری خود مختار است.

خط و زبان:

زبان رایج در جمهوری خود مختار، ترکی آذربایجانی و خط رسمی پس از ابلاغ دولت جمهوری آذربایجان در سال ۲۰۰۱ ، از کریل به لاتین تبدیل شده است.

واحد پول:

واحد پول نخجوان از ابتدای سال ۲۰۰۶ به تبع دولت مرکزی (باکو) منات جدید است. که حدود یک دلار می باشد.

مراکز دیدنی :

غار اصحاب کهف، غار دوزداغ، آب معدنی و مراکز آب درمانی، مسجد حضرت فاطمه الزهرا(س) که توسط جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۷۸ احداث شده است. مساجد قدیمی از جمله مسجد اردوباد و پیر قمیش و مسجد جامع نخجوان، موزه فرش و موزه های تاریخ، مقبره مؤمنه خاتون، تربت نوح، قلعه الین جه، پارک باداش گان.

فرودگاه :

از این فرودگاه روزانه چندین پرواز در ساعت های مختلف به باکو برقرار می باشد. یک پرواز نیز در هفته به مسکو به صورت رفت و برگشت وجود دارد. و همچنین یک پرواز در هفته به استانبول راه اندازی شده است.

ویزا و تردد به نخجوان: اتباع ایران بدون اخذ روادید از کنسولگری (ویزا در مرز دریافت می گردد) صرفا می توانند به جمهوری خودمختار نخجوان رفت و آمد نمایند.

طریقه تماس تلفنی با ایران: مراکز تلفن بین الملل در این شهر فعال است. و امکان برقراری ارتباط رومینگ با استفاده از تلفنهای همراه شرکت مخابرات ایران فراهم است. پیش شماره تلفنهای شهر نخجوان ۰۰۹۹۴۳۶می باشد.

مراکز اقامتی و مهمان پذیرهای نخجوان: هتل نقش جهان، گراند هتل، هتل تبریز، هتل دوزداغی، هتل آوتو واگزال و … .

وضعیت فرهنگی: نظام آموزش و پرورش در اختیار دولت است. با توجه به قوانین دوره کمونیستی مبنی بر ۷ سال تحصیل اجباری تا مقطع ابتدایی و گرفتن گواهینامه ابتدایی، تقریبا بی سوادی در نخجوان ریشه کن شده است. اهالی این شهر اگرچه نزدیک به یک قرن، تحت حاکمیت کمونیست ها زندگی کرده اند. و از نظر آگاهی و دانش نسبت به معارف مذهبی ضعیف هستند. ولی نسبت به امور دینی علاقمند و به طور نسبی پایبند به اخلاقیات و سنت ها می باشند. و حریم خانواده محترم شمرده می شود.